روزگاری یک تیم قایقرانی ایرانی بود.

تیم ایران و ژاپن برای برگزاری مسابقات سالیانه به توافق رسیدند .

هر تیم شامل هشت نفر بود.

هر دو تیم برای رسیدن به بهترین نتیجه به شدت تلاش کرده بودند .

در روز مسابقه هر دو تیم در شرایط مساوی مسابقه را شروع کردند و ....

تیم ژاپن با اختلاف یک مایل برنده شد.

حال و هوای تیم ایران خیلی سرد و بهت زده بود. مدیریت ارشد تصمیم گرفت برنده مسابقات سال آینده باشد. به همین دلیل یک تیم تحلیل گر برای بررسی اوضاع و ارائه راهکار مناسب به خدمت گرفت.

بعد از تحلیل های مختلف تیم تحلیل گر کشف کرد که ژاپنی ها هفت پاروزن و یک کاپیتان داشته اند در حالیکه تیم ایران یک پاروزن و هفت کاپیتان داشته است.

با رسیدن به این نتیجه حیاتی مدیریت رویکرد حکیمانه دیگری را پیش گرفت . آنها تیم مشاوری را برای ساختار دهی مجدد تیم ایران به خدمت گرفتند.

بعد از چند ماه تیم مشاوران به این نتیجه رسیدند که تیم ایران دارای کاپیتانهای زیاد و پاروزن های کم بوده است.

بر اساس این تحلیل یک راه حل نیز ارائه شد ساختار تیم ایران باید تغییر کند .در نتیجه باید چهار کاپیتان توی تیم داشته باشیم که توسط دو مدیر هدایت شوند . ضمنا به یک مدیر ارشد و یک پاروزن هم نیاز است .همچنین پیشنهاد شد که محیط کار پاروزن تیم تغییر کرده و به یک محیط رقابتی تبدیل شود.

سال بعد ژاپنی ها با اختلاف دو مایل برنده شدند!!!!!

تیم ایرانی بلافاصله پاروزن تیم را بدلیل عدم کفایت و عملکرد نامناسب از کار برکنار کرد .(مشابه کنار گذاشتن آقای علی دایی از تیم ملی)اما به مدیریت به خاطر انگیزه ای زیادی که در فاز آماده سازی در تیم ایجاد کرده بود پاداش و امتیازات لازم پرداخت شد.

شرکت مشاور یک تحلیل دیگر ارائه کرد که نشان می داد :

-استراتژی اتخاذ شده مناسب بوده

- انگیزه لازم داده شده

اما ابزار مورد استفاده باید بهبود یابد.

در حال حاضر تیم ایران در حال طراحی یک قایق جدید است.